کد مطلب:148507 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:163
رسول خدا معلم حسین
حسین هنوز زبان باز نكرده بود، رسول خدا صلی الله علیه و آله برای انجام نماز مستحبی ایستاد، حسین علیه السلام در كنارش بود، رسول خدا صلی الله علیه و آله گفت: «الله اكبر» ولی حسین علیه السلام نتوانست بگوید، این كار شش بار تكرار شد بار هفتم وقتی كه رسول خدا صلی الله علیه و آله گفت «الله اكبر» حسین علیه السلام زبان گشود و گفت: «الله اكبر.»
امام صادق علیه السلام فرمود: از این رو گفتن هفت تكبیر در آغاز نماز، سنت (مستحبی) گردید. [1] .
به این ترتیب نخستین كلام حسین علیه السلام هنگام گشودن زبان «الله اكبر» بود و تا آخر پای «الله اكبر» ایستاد و خون پاكش را برای اعلای كلمه ی «الله اكبر» ایثار كرد و در ضمن این درس را از این حدیث
می آموزیم كه كودكان را در همان آغاز با نام خدا آموزش دهیم و نسبت به كودكان مهربانی كنیم، چرا كه مهربانی نقش مهمی در پرورش سالم روحی و جسمی كودك دارد.
چنانكه سعدی می گوید:
درس معلم ار بود زمزمه ی محبتی
جمله به مكتب آورد طفل گریز پای را
امام صادق علیه السلام فرمود: از این رو گفتن هفت تكبیر در آغاز نماز، سنت (مستحبی) گردید. [1] .
به این ترتیب نخستین كلام حسین علیه السلام هنگام گشودن زبان «الله اكبر» بود و تا آخر پای «الله اكبر» ایستاد و خون پاكش را برای اعلای كلمه ی «الله اكبر» ایثار كرد و در ضمن این درس را از این حدیث
می آموزیم كه كودكان را در همان آغاز با نام خدا آموزش دهیم و نسبت به كودكان مهربانی كنیم، چرا كه مهربانی نقش مهمی در پرورش سالم روحی و جسمی كودك دارد.
چنانكه سعدی می گوید:
درس معلم ار بود زمزمه ی محبتی
جمله به مكتب آورد طفل گریز پای را
[1] بحار، ج 44، ص 196.